Już w okolicach Chory. W tych skrzynkach uwieszonych po obu stronach brzuszka ten sympatyczny osiołek musiał dźwigać żwir

Spoglądam z Chory w dół – ta pięciokilometrowa droga, która prowadzi tu z portu, jest niewiarygodnie malownicza

Plączę się po Chorze, coraz wyżej i wyżej, a to co widzę zachwyca mnie coraz bardziej i bardziej

Każde Kastro mnie zachwyca: po takich miejscach mogę krążyć godzinami i nigdy się nie nudzę

Z Chory spoglądam na wyspę Serifos i doskonale stąd widoczny port w Livadi

Budynki tu w większości zadbane, a czerwień kwiatów (czasem fiolet) wspaniale kontrastuje z bielą ścian

Z wielu punktów Chory widać port w Livadi, ale dla mnie każdy obrazek jest inny

To zdjęcie jest bardzo podobne do poprzedniego, ale przecież inne, zupełnie inne (po prawej stronie port w Livadi)

Kościółków w Chorze oczywiście mnóstwo, a każdy inny i każdy śliczny

Chora z każdej swojej strony mnie zachwycała – to najładniejsza Chora z tych, jakie dotąd w Helladzie oglądałam. Dziś już wiem, że może z nią konkurować jedynie ta na wyspie Patmos (ale ja na Patmos jeszcze nie byłam)

Idealna biel kościółka na tle niebieskiego nieba, niewiarygodna cisza w zaułkach Kastro, zapach starych murów – to wszystko sprawia mi wiele radości

W Chorze mieszkają ludzie, choć ich życie szczególnie w tej górnej części (Ano Chora) musi być dość trudne

A to jeden z wiatraczków w Dolnej Chorze

Znajdujący się na północy wyspy XVI-wieczny Monastryr Taxiarhon obejrzałam bardzo dokładnie, ale tylko z zewnątrz (był zamknięty). Nawet przez dziurkę od klucza zajrzałam na dziedziniec

Otwarte były dwa sąsiadujące z monastyrem kościółki i oczywiście do nich zajrzałam. Przy jednym znajduje się niewielki cmentarz – rzadko kiedy spotykam w Helladzie tak zaniedbany cmentarz jak ten tutaj

I na wyspie Serifos udało mi się dostrzec gołębnik (to gdzieś na północy wyspy)

Wróciłam do Chory – mogłabym patrzeć na nią w nieskończoność

Niektórzy malują na niebiesko zdecydowanie więcej elementów swych domostw niż pozostali

Niestety, nie wszystkie miejsca są tak śliczne jak dotąd pokazałam

W klimacie przepiękne to miejsca, ale już zupełna ruina. Aż serce płacze – dlaczego nikt o to nie zadba?

Moje zdjęcie tego nie oddaje ale te schody wyglądały wspaniale: ciągną się jeszcze gdzieś tam w dół i w dół

A spotkane owce przyglądały mi się ciekawie

Ten pan też był wcześniej w Chorze, ale drogę w dół pokonał na swoim osiołku

Port w Livadi, gdzie na nadbrzeżu znajduje się sporo kafeterii i tawern. W sensie atmosfery Livadi mnie nie zachwyciło tak bardzo jak Chora,ale to tutaj zjadłam wyśmienitą kolację w poleconej mi tawernie a bliskość Egeo cieszyła mnie ogromnie