Słońce świeci, wokół mnóstwo zieleni, pięknie kwitnące kwiaty w tym intensywna czerwień maków.

... a ja dostrzegam jakieś kamienie i myślę, że warto je sfotografować - to marmury na terenie stanowiska archeologicznego, o którym nic więcej nie udaje mi się dowiedzieć.

Nemea - chodzę po dużym terenie porośniętym drzewkami oliwkowymi, ale i innymi, obsypanymi fioletowo-różowymi kwiatami, przyglądam się porozrzucanym wszędzie niezliczonym fragmentom kolumn i z pewnością innych budowli

Mykeny - staję prawie na baczność przed Bramą Lwic (Lwów), gdzie trudno (mimo, że to nei sezon turystyczny) zrobić zdjęcie, bo wciąż ktoś przechodzi, zatrzymuje się, podziwia.

Mykeny - wspinam się na górę: fantastyczny stąd widok!

Mykeny - dochodzę do cysterny i postanawiam schodkami zejść gdzieś tam.. nie wiem dokąd te schodki prowadzą

Mykeny - i jeszcze Skarbiec Atreusza albo - jak kto woli - Grób Agamemnona. Fantastyczna, potężna budowla o dwóch salach [z których mniejsza nie jest udostępniona], o niezwykłej dla mnie akustyce

I już Tiryns - mury cyklopowe robią na mnie olbrzymie wrażenie.

Tiryns - wchodzę na teren wykopalisk - nie będę ukrywać, że to miejsce zachwyca mnie bardziej aniżeli Mykeny, choć to pewnie bardzo osobiste odczucie.

Tiryns - staram się tu zajrzeć w każdy kąt, bo miejsce doprawdy tego warte.

I już jadę 44-kilometrową drogą w stronę Trypoli. Droga to niedługa, ale jadę powoli, bo mnóstwo tu zakrętów...

...trochę wzniesień, a widoki na góry, doliny, potem i morze - wspaniałe

Trypoli oglądam nocą, ale nie robi na mnie jakiegoś nadzwyczajnego wrażenia, choć przy kilku domkach się zatrzymałam (najdłużej - przy budynku chyba starej filharmonii - dla mnie wspaniały choć nieco zrujnowany)

W Palea Episkopi patrzę na odrestaurowany kościół na murach czy fundamentach antycznego teatru

Pobliska wioska Stadio - ależ piękne tu zakątki!

Chodzę po terenie Świątyni Ateny Alea - mnóstwo porozrzucanych w nieładzie głazów, skał, skałek i najróżniejszych kamieni

Już Kapsia - to tu znajduje się jaskinia, którą jeszcze w Polsce wypatrzyłam na mapie

Kapsia – robotnicy pozwalają mi wejść na teren - fantastycznie tutaj!

Wchodzę na teren antycznej Mantinii - to teren dla ludzi z wielką wyobraźnią, bo tu nawet nie ruiny - tu garstka kamieni

Gdzieś w tych rejonach zaczyna się moja przygoda z Arkadią - to tutaj jadąc przepiękną wąską drogą, pełną zakrętów i wzniesień, podziwiam wysokogórskie krajobrazy, to tutaj spotykam stada owiec choć do najbliższych zabudowań daleko, a ja zupełnie nie wiem skąd te owce tutaj tak nagle

To gdzieś tutaj jak w wiosce Pirgaki za Vittiną zaczyna nagle padać deszcz a ja jak głupek z aparatem biegnę do pewnej chatki, która dla mnie taka śliczna choć taka już zniszczona

Taką drogą zmierzam z wioski, w której dom Kolokotronisa - do Stemnitsy, bardzo popularnej wśród Greków górskiej wioski

Stemnica - to tu śliczne chatki z szarego kamienia, pokryte czerwonymi dachówkami

Stemnica - wokół mocna zieleń: prześliczne zestawienie barw

Stemnica - piękna za dnia ale w nocy również: śliczna kamieniczka przy Plateia - ta wystająca część..... Bajkowa!

Stemnitsa: kiria Maria pracująca nawet o tak późnej porze (zaxaroplasteio i jej ciasto fylo)

Wśród takich krajobrazów przejechałam ze Stemnicy do miejscowości Dimitsana

Dimitsana - ... i sympatyczni ludzie, w tym ta kobieta pokazująca mi dom swojej zmarłej już siostry

Dimitsana - to tutaj dom patriarchy Gregora

Dimitsana - i taki kościółek przepięknie wtopiony w otaczające go krajobrazy

Czasem wśród tych gór wypatrywałam jakiś monastyr

Znalazłam mostek nad rzeką Lousios: silny prąd niesie wodę gdzieś hen hen, a ona tak ładnie oblewa całkiem duże głazy

Jadąc wzdłuż rzeki Loussios - po drugiej stronie wąwozu dostrzegłam monastyr Prodromou, bajecznie niebezpiecznie przyklejony do skały

W starym monastyrze Philosophou

Warto przyjść do tego starego monastyru Philosophou, bo choć zupełnie zaniedbany jest w nim coś magicznego. Warto tu przyjść, bo widoki przecież takie piękne

Naprawdę warto tu przyjść i wszystko to zobaczyć - moje opowieści nigdy nie będą tak piękne jak to co tam można zobaczyć (to monastyr Prodromou).

Z wystającego nad wąwóz tarasu niedalekiego małego kościółka - o, tego właśnie....

.. mogłam podziwiać całą okolicę, w tym te malownicze drogi wijące się niczym wąż

Słychać tu bylo nawet potężny szum wód Loussios płynącej gdzieś tam w dole

Antyczna Gortys - piękny tu Asklepion...

...i bizantyjski kościółek Agios Andreas

Piękna tu również Loussios z brzegami porośniętymi tatarakiem czy inną zielenią

Gdzieś tutaj (jadąc od strony ślicznej wioski Atsilohos), można postać na starym, pięknym moście nad huczącą Loussios

W tych okolicach znalazłam Karitenę - śliczne miejsce z oświetloną nocą fortecą zwaną tu Frourio, górującą nad miasteczkiem

Karitena - niżej stare domy, resztki jakichś murów, sporo rozkopanych terenów

Karitena - śliczny, również bizantyjski (z wyłączeniem wieży) kościółek Zoodohos Pigi

Karitena - już od rana... Czy to nie jest typowy dla Hellady obrazek?

Karitena - spacerowałam tu długo: i wieczorem i w dzień, bo śliczne to miejsce, doprawdy śliczne

Rozkoszowałam się tym miejscem niesamowicie...

..i w tutejszej (w filarze mostu) maleńkiej kapliczce zapaliłam swoją kolejną świeczkę w Grecji - to bardzo specyficzne miejsce i musiałam, po prostu musiałam, bo czułam, że domaga się tego moja dusza.

Starożytne Megalopolis, które musiałam odwiedzić. Nie rzuciło mnie na kolana, choć sporo kolumn się zachowało

A to monastyr Ambelaki - mniszka nawet mnie wpuściła [owiniętą w pareo}. Nowy to monastyr, ale wieje od niego jakimiś starymi tajemnicami. Poza tym wygląda taki jakby wgnieciony w potężna skałę. Mam tu swoją świeczkę - to druga.

Jadę drogą na południe, w kierunku Sparty, a może na południowy -wschód? Wciąż się zatrzymuję, bo wszędzie tu pięknie, o, jak w wiosce Kiparissi: jakaż piękna opuszczona szkoła!

Kiparissi – musiałam wejść do tej szkoły – wyglądała tak kusząco (żal, że nie znalazłam tam kredy: echhh, oczyma wyobraźni już widziałam siebie piszącą po tej tablicy)

Longanikos - Greczynka ze zrozumieniem kiwa głową, chwyta mnie za rękę, otwiera jakąś furtkę popychając mnie lekko.. Wchodzę do środka - dwie duże kozy i jedna malutka przestają jeść na mój widok i ciekawe przekrzywiają swoje głowy przyglądając mi się badawczo

Longanikos - cieszę się jak dziecko czym sprawiam radość tej starej kobiecie, która ciągnie mnie do bramy i wyprowadza stamtąd .. osła!

Ciężko odjeżdżać z takich miejsc, ale przecież nie sposób spędzać w każdej wiosce wielu godzin, choć chciałoby się, chciało, bo tak przesympatycznie. O, jak w kolejnej wiosce gdzie zatrzymuję autko bo znowu śliczne domki....

Zaczyna zapadać zmierzch a ja wciąż daleko od Sparty, wciąż w wysokich górach i po kolejnej wiosce biegam z aparatem, choć wiem, że boję się jeździć po serpentynach kiedy jest ciemno a wokół pusto

Sparta: sporo jeździłam po mieście wieczorem (tu pomnik Leonidasa)

Starożytna Sparta: mnie najbardziej urzekł ten właśnie teatr - chyba dlatego, że straszliwie zadziałał na moją wyobraźnię (a są przecież miejsca o takim działaniu)