Moje miejsca w Atenach: sklep z przyprawami Bahar

[gr: Μπαχάρ]
cykl: moje miejsca w Atenach

Jest taki film z 2003 roku wyreżyserowany przez Tassosa Bulmetisa „Politiki kouzina”. Ilekroć go oglądam, a oglądałam wielokrotnie, bo wart tego – czuję wydobywający się z ekranu zapach… To intensywny zapach przypraw.
Jest taki sklep w starych Atenach przy ulicy Ewrypidou: kiedy do niego wejść można poczuć się jak na planie filmu „Politiki kouzina”.

Przyprawy…
Czym bez przypraw byłby nasz kulinarny świat? Czy potrafimy sobie to w ogóle wyobrazić?

Te najpopularniejsze jak sól i pieprz już od dawna są dla nas niewystarczające: potrzebujemy czegoś więcej, potrzebujemy tego, co w szerokim wyborze i najrozmaitszych gatunkach znajdujemy w sklepie „Bahar” w Atenach.

Do sklepu „Bahar” zazwyczaj tworzy się kolejka.

Kiedyś na widok zdjęcia takiej kolejki znajoma ze Szwecji zapytała mnie ze zdziwieniem w głosie:” Powiedz, czy oni w tych Atenach mają tylko ten jeden sklep z przyprawami?”
Nie, absolutnie nie! Sklepów z przyprawami w Atenach jest wiele, ba, nawet na samej ulicy Ewrypidou jest ich kilka, w tym nawet dokładnie naprzeciwko sklepu „Bahar”… Przyprawy można również kupić na laiki (lokalne bazarki) i w marketach przecież, ale …

Ale „Bahar” to sklep szczególny, dla mnie sklep magiczny, którego urok (ale i przydatność) odkryłam może 10 lat temu, kiedy to po raz pierwszy trafiłam tam ze znajomymi Grekami z Aten. Często przypadek sprawia, że odkrywamy coś, co zostaje już z nami na zawsze. Tak, jak dla mnie „Bahar”.
Ilekroć jestem w Atenach idę do „mojego” sklepu. Zajmuję kolejkę stojącą jeszcze przed sklepem i wchodzę do środka, a w sklepie…
Unoszę się, po prostu się unoszę!
Pachnie tam tak, jak z ekranu, kiedy oglądam film „Politiki kouzina”, pachnie tam tak, jak na strychu pokazywanym w tym filmie!
Pochylam się nieco by powąchać a to suszoną lawendę, a to jakieś inne zioła…

Patrzę na te wszystkie puszki i słoiki doznając zawrotu głowy: achhh gdybym mogła, otwierałabym każdy z nich i wąchała aż do pokichania się!
Nie otwieram: to zrozumiałe…
Przyprawy, które kupuję stoją zazwyczaj tam, gdzie wejść i tak nie mogę: za sprzedającymi. Każdy słoik ma przykrywkę, żeby nic nie wietrzało, każdy jest podpisany.

Ti allo*? – to pytanie, które w tym sklepie pada najczęściej.
Bo tu przecież nikt nie przyjeżdża po tylko dziesięć dekagramów czerwonego pieprzu – tu się robi większe zakupy skoro się już jest i odstało swoje w kolejce.

W kolejce stoję zawsze: o każdej porze dnia i o każdej porze roku, w zimie też. Mam jednak znajomych, którzy w kolejce nie stali, czym się bardzo zdziwili: ot, taki przypadek. Mnie jednak stanie w kolejce nie martwi: na wakacjach zazwyczaj mam przecież czas, a tutaj potrafię go cudownie wykorzystać.
Ta kolejka chętnych burzy jednak nieco atmosferę tego sklepiku: sprzedających jest zazwyczaj kilkoro i działają bardzo sprawnie, ale wszystkim kupującym mieszkańcom Aten ciągle się przecież śpieszy …
Ti allo? Ti allo? – pada wciąż… Nie ma tu specjalnie czasu na dłuższe zastanawianie się. Jeśli jestem tu sama – ze swoim ubogim greckim zazwyczaj tworzę dodatkowy zator i wiem o tym, ale trudno: mam prawo i ja do zakupów, choć zanim się porozumiem co do kwestii bardziej skomplikowanych niż ekato rigani** czy ekato basiliko*** – upływa trochę czasu. Ale sprzedający się nie irytują i wykazują dużą dawkę cierpliwości kiedy plączę mięso wołowe z wieprzowym… Oczekujący w kolejce też jakby łagodniej patrzą na mnie: udaję tu większą turystkę niż jestem i uśmiecham się przepraszająco.

Wiem, że mieszkańcy Aten w ramach codziennego życia nie widzą tej magii w sklepie „Bahar”, którą widzę ja, wiem, że to dla nich nic nadzwyczajnego przyjść tu po przyprawy, ale wolałabym, aby i wśród kupujących tej magii trochę było: pośpiech burzy ją zdecydowanie, a szkoda, bo miejsce dla magii idealne.

Wybór tu doskonały: nie wiem czy zdarza się, aby ktoś wyszedł stąd niezadowolony. Poza przyprawami, w tym mieszankami przypraw (do mięsa takiego a innego, do tzatzyków, do sałatek różnych i innych potraw) można tu kupić najrozmaitsze kasze i herbaty górskie… Przyprawy można kupować w ziarnach bądź zmielone – zależy co kto woli. Oprócz tego na chętnych czekają suszone warzywa w workach w biało-różową kratkę i cynamon w krótkich i zupełnie długich laskach… Suszone grzyby też się gdzieś tam znajdą, a i musli oraz suszone śliwki czy figi widać na jednej z półek… Nie umiem wymienić wszystkiego tego, co tam jest, a poza tym… nie znam wszystkich produktów. Wszystko jest tu podpisane, ale przecież nie wszystko rozumiem, a i nie wszystkiego w swej kuchni używam.

Sprzedawcy zapakują to, czego potrzebuję do niewielkich foliowych torebek, po czym zgrzeją to w maszynie: cenny zapach nie może się przecież z torebki wydobyć. Napiszą jeszcze mazakiem na torebce, co też tam jest: żebym nie pomyliła przypadkiem. Robię zazwyczaj zakupy w większych ilościach, bo i dla siebie i dla bliskich w prezencie: dziś przecież wszyscy używamy przypraw, a to taki doskonały prezent.

Pytałam kiedyś znajomych Ateńczyków o to, czemu tak do sklepu „Bahar” zawsze ustawia się kolejka. „Bo doskonała jakość, a cena niezbyt wygórowana” – usłyszałam. Jakość przypraw kupowanych w sklepie „Bahar” znani mi mieszkańcy Aten zachwalają i dziś tak naprawdę już tylko tam kupują przyprawy przestrzegając przed kupowaniem ich nawet na laiki.

Na stronie internetowej prowadzonej na Facebook’u „Bahar” zamieszcza ciekawe przepisy, ale tylko po grecku. Wydaje również (też tylko po grecku) bogato ilustrowany kalendarz: tam znajdują się przepisy na rozpoczęcie każdego tygodnia. Kalendarz taki (jeśli zostanie w danym roku wydany i jeśli ma się odrobinę szczęścia!) można otrzymać w sklepie na przełomie roku.

O ile nic się nie zmieniło – sklep czynny jest przez 6 dni w tygodniu w godzinach 7.00 – 15.00. Jedynie w piątki do 18-tej.

Na wykorzystanie na potrzeby niniejszego tekstu smakowitych zdjęć ze strony sklepu „Bahar” uzyskałam zgodę, za co dziękuję.