Kategoria: kuchnia grecka

Zielona sałatka (prasini salata /  Πράσινη σαλάτα]     Od tylu lat jeżdżę do tej Grecji, a tą  sałatką zaskoczona zostałam kilka miesięcy temu w kreteńskim Rethymnonie: podano mi ją w tamtejszej tawernie przez zupełny przypadek i w ten sposób poznałam coś nowego, prostego i bardzo smacznego. Oto wersja najprostsza prasini salaty, taka podstawowa: SKŁADNIKI: – dowolna (dębowa, rzymska albo i masłowa, ale zielona) sałata; – świeży ogórek (obrany bądź …

Czytaj dalej „Zielona sałatka (prasini salata / Πράσινη σαλάτα]”

Zielona sałatka z granatem i  awokado [prasini salata me awokado kie rodi / Πράσινη σαλάτα με αβοκάντο και ρόδι]     Sałatka zielona  [gr.: Πράσινη σαλάτα] występuje w wersji podstawowej, ale również w innych różnych, najczęściej wzbogaconych  wersjach.  Jedną z nich jest  zielona sałatka z granatem i  awokado [gr.: Πράσινη σαλάτα με αβοκάντο και ρόδι]: prosta, a smakowita wielce. SKŁADNIKI: – rukola; – …

Czytaj dalej „Zielona sałatka z granatem i awokado”

Kiedy w Polsce nadejdzie sezon truskawkowy – popularność tej sałatki z pewnością wzrośnie, bo prosta a smakowita wielce. Nie jestem pewna czy tę sałatkę przywiozłam z Grecji czy nie (zupełnie nie wiem), ale ponieważ to, czego do niej potrzebujemy, jakoś z Grecją mi się kojarzy i często ją sobie w Grecji przyrządzam – ma tu swoje miejsce, zwłaszcza, że pyszna.  

Fasola z pomidorami i bazylią to danie proste, sałatkowe, do zrobienia zawsze i w zasadzie ot tak, bez większych przygotowań, o ile tylko zmieni się rodzaj fasoli. Kiedy planuję wcześniej zrobić tę sałatkę – używam fasoli, którą należy namoczyć na noc (tak jak w przepisie niżej), ale kiedy nachodzi mnie zrobienie tej sałatki tak ad hoc: korzystam z fasoli w puszce i też jest smacznie. Na zdjęciu widać fasolę czerwoną – to była sałatka zrobiona w sposób nagły, a tylko taką fasolę akurat w domu w puszce miałam. Sałatka jest smakowita, smakuje pysznie również i na drugi dzień (kto wie, czy nawet nie pyszniej niż od razu po zrobieniu – kwestia upodobań).

Sałatka z buraczków w sosie jogurtowo-majonezowym [padzarosalata me giakourti / παντζαροσαλάτα με γιαούρτι]     Sałatkę z buraczków  w sosie jogurtowo-majonezowym można przygotować w Polsce bez żadnych problemów. SKŁADNIKI: – 1 kg niewielkich buraczków; – 200 ml jogurtu (grecki/typu greckiego); – trochę majonezu – 3  ząbki czosnku; – trochę prażonych orzechów włoskich ; – przyprawy: tymianek, mięta, sól, pieprz; –  1 łyżka …

Czytaj dalej „Sałatka z buraczków w sosie jogurtowo-majonezowym [padzarosalata me giakourti / παντζαροσαλάτα με γιαούρτι]”

W nawiązaniu do tej sałatki czasem mnie pytacie czy można rukolę stosować zamiennie z roszponką… Nie jestem specjalistą, ale wg mnie to dwie  kompletnie różne sałaty. Roszponka jest znacznie delikatniejsza niż rukola, a czasem potrzebny jest ten bardziej wyrazisty smak tej drugiej,  stąd ja chyba bym nie zamieniała (chyba, że jest to wyraźnie w którymś z przepisów dozwolone).  Myślę natomiast, że w przypadku koniecznym odważniej zamieniłabym mieszankę sałat (jeśli gdzieś występuje) na samą roszponkę czy samą rukolę, tak, tak chyba bym mogła zrobić…

Kiedy nastanie sezon na świeży bób – możemy przyrządzić z niego sałatkę. Nie wiem jak u Was z jedzeniem bobu jest: ja nie wyniosłam go z domu rodzinnego. U mnie bobu się po prostu nie jadło i kiedy zobaczyłam go w domu rodzinnym mego męża (teściowa kocha bób)  miałam się tak jakoś dziwnie…., ale w końcu któregoś lata spróbowałam i dokonałam odkrycia: to jest pyszne!  Od tamtej pory zajadam się takim zwykłym, ugotowanym tylko i już, a i sałatkę z bobu też przyjąć do swego domu musiałam.   Przepis na tę sałatkę zdobyłam  czas jakiś temu ze strony, która specjalizuje się w tym wszystkim, co dotyczy Krety: www.crete.pl,  sałatkę tę  robiłam już kilkakrotnie, a może i więcej,  bo mi po prostu smakuje,  ale przyznaję, że jak Grecja długa i szeroka – nigdzie w Grecji na nią dotąd nie trafiłam.  Oczywiście nie muszę dodawać, że najlepsza jest ze świeżego bobu, ale ten mamy w Polsce dość krótko, zatem i z mrożonego czynię – też da się zjeść (zapewniam – doświadczone).   

Sałatka z arbuza   Sałatka z arbuza to sałatka, na którą przepis zwiozłam, ale skąd? Najstarsi nie pamiętają, ale z uwagi na składniki – kojarzy się z Grecją, stąd zapodaję, zwłaszcza, że jak dla mnie świetna, smaczna i na lato doskonała. SKŁADNIKI:  – kawałek arbuza; – trochę rukoli; – sera feta; – kilka/naście czarnych oliwek bez pestek (ilość to osobiste upodobania); – czerwona cebula; – garść pestek dyni albo słonecznika; – …

Czytaj dalej „Sałatka z arbuza”

Wiejska sałatka zwana również sałatką grecką to chyba  najbardziej znana z greckich sałatek.

Dla mnie jest oczywistym, że choriatiki salata nigdy nie będzie smakowała w Polsce tak jak smakuje w Grecji. Składa się na to kilka przyczyn, nie tylko takie jak to, że tamtejsze pomidory (czasem zresztą sprowadzane z Polski) czy ogórki smakują nam bardziej – klimat, otoczenie, nasze wakacyjne nastroje również czynią swoje: w Grecji,  szczególnie, gdy mamy widok na morze siedząc gdzieś pod tamaryszkiem czy kiedy siedzimy przy stoliku na plaży po prostu smakuje nam wszystko lepiej.

Sałatka krabowa [kavourosalata / καβουροσαλάτα]   Sałatka pyszna a prosta… Tak prosta, jak rzadko która.  W Polsce możemy sałatkę tę przygotować  zawsze, bo składniki dostępne w zasadzie wszędzie.  Sos, który użyjemy do sałatki jest prosty: majonez wymieszany z ketchupem, ale  ja dodaję jeszcze trochę naturalnego jogurt, bo dla mnie majonez jest zbyt ciężki (nawet jeśli użyć tego typu light).  Osobiście wolę majonez zwykły z dodaniem naturalnego  jogurtu, …

Czytaj dalej „Sałatka krabowa [kavourosalata / καβουροσαλάτα]”

Kuchnia grecka to coś, co poznawałam w zasadzie od podstaw od pierwszego mojego pobytu w Grecji: mieszkałam wówczas w greckim domu w Atenach, pracowałam w innych greckich domach i zawsze przyglądałam się wszystkiemu, co w kuchni się działo.

Specyficzna w smaku, do czego się przyznaję, wydała mi się wówczas feta: nie lubiłam fety od dnia jej poznania! Więcej, nie lubiłam sosu beszamelowego, który kojarzył mi się ze smakiem fety. Niechętnie (mówię o roku 1989) podchodziłam również do koziny: wydała mi się specyficzna w smaku. Nawet zwykłe tosty były dla mnie wówczas koszmarem: bez zapieczenia, jako zwykłe kanapki, smakowały mi bardziej.
To nie jest tak, że zamknęłam się na nowe smaki: musiałam zwyczajnie do nich dojrzeć – tak to sobie tłumaczę. Przyjechałam do Grecji z kraju, w którym wówczas nie używało się aż tak wielu przypraw, a jadło się potrawy zgoła inne aniżeli te, które poznałam w Grecji. Musiałam się po prostu do nowych smaków, do nowych potraw przyzwyczaić.